Merhaba

Merhaba, 23 Ocak’tan bu yana Boston’dayız. Buraya, USA’da kaldığımız süre boyunca dikkatimi çeken, bir vesile ile hatırladığım veya aklıma gelen şeyleri yazacağım. Dostlarım arkadaşlarım için. 9 Nisan 2005. (Çoktandır böyle düşünmüyorum, 2011).

Memlekette bayrak yakma ve onları eleştirenleri özgürlükler bağlamında eleştirme sürecinde, elime bir almanak geçti.

Çok faydalı  olduğu açıkça görülen bilgilerin yanında, hayatın bir süreç olduğunu algılamayı kolaylaştıran, şeyler de var içinde.

Şöyle mesela:

Harold Wilson: 1964-70
Edward Heath: 1970-74
Harold Wilson: 1974-76
James Callaghan: 1976-79
Margareth Thatcher: 1979-90
John Major: 1990-97
Tony Blair: 1997-(2007’de bıraktı)

Fransa’ya ilişkin:
1959 De Gaulle
1969 Pompidou
1974 Giscard d’Estaing
1981 Mitterrand
1995 Chirac (2007’de gitti)

Şu da Almanya’dan:
Konrad Adenauer: 1949-63
Willy Brandt: 1969-74
Helmut Schmidt: 1974-82
Helmut Kohl: 1982-98
Gerhard Schröder: 1998- (2005’te gitti)

Nüfusu 6,5 milyon bile olmayan Massachussets’in 2003 yılı üretimi 288 milyar dolar. Adam başına  40 bin $.

12,5 milyon nüfuslu Illinois, 475,5 milyar dolarlık hasıla yapmış 2003’te. Adam başına 34 bin $.

Delawera 817 bin nüfusuyla 40 milyar dolarlık hasıla yaratmış. Adam başına 33 bin $.

Ohio’nun nüfusu 11,5 milyon; 2003 hasılası 374 milyar dolar. Adam başına 30 bin $.

Laf ebeliği daha çok onların hakkı gibi görünüyor

(O zaman, bir ülkenin ekonomisinin / refahının istikrara dayalı olduğuna inanıyordum; hâlâ da buna inanıyorum. Fakat, halen sürdürülmekte olan Türkiye’de istikrar örneğine bakınca, batılı olmayan ve azgelişmiş ülkelerde istikrarın bile ısmarlama / taşıma / el çükü meselesi olduğu ortaya çıktı. Daha kısa şöyle diyebilirim: İstikrar, aynı zamanda ülkenin kendi dinamiklerinden akıp gelmelidir! Bu, gelişmiş ülkelerde görünce etkilendiğim istikrar kavramından çok farklı; istikrar neyin üzerine oturuyor, diye bakmak şart. İstikrarlı ama bombok, diyebiliriz rahatça… 2011, Temmuz)